Big Data?? Small Data!!

Stelt u zich de volgende situatie voor:
Organisatie A gebruikt de onderstaande managementrapportage (u ziet hier pagina 1 van 70) ter ondersteuning van de besluitvorming:

Hoe zullen de managementrapportages er uit gaan zien nu deze organisatie heeft besloten met de Big Data-hype mee te gaan en veel meer nieuwe data gaat verzamelen………?

Je kunt binnen mijn vakgebied van performance management en business intelligence tegenwoordig geen internetpagina meer aanklikken of er staat wel iets over Big Data. Het is op dit moment één van dé hypes. Je zou als organisatie wel gek zijn om daar nu niets mee te doen schreeuwen de artikelen je tegemoet.

Ik vind het tijd voor wat tegengas. Big Data is volgens mij namelijk een slimme marketing truc van de Business Intelligence bedrijven. De Business Intelligence branche worstelt al een tijdje met haar imago: het heeft te weinig opgeleverd en binnen veel organisaties heeft het een slechte naam (veel tijd, geld & frustratie).
Afgekeken van de wasmiddelen- en cosmeticareclame hebben ze nu de sticker ‘NIEUW: Nu met Big Data!’ op hun product geplakt. Dan kunnen ze weer een tijdje vooruit.

De term Big Data slaat aan vanwege onze natuurlijke neiging alles wat BIG is leuk, mooi of gaaf te vinden. Bij data is het net als met eten: BIG is een recept voor verstopping en obesitas. Big Data is de technologische term voor heb- en vraatzucht.

Zoals zoveel pogingen om de interesse voor Business Intelligence te vergroten, gedijt Big Data met name vanwege het feit dat niemand eigenlijk precies weet wat het is. Zelfs op Gartner conferenties zijn de discussies hiervoor nog niet uitgewoed.
Wanneer je de term Googelt kom je naast de Wikipedia pagina alleen maar bij BI-bedrijven terecht. Big Data is dus typisch technology push en komt niet voort uit de behoefte van data-gebruikers (waaronder de beslissers in organisaties). En daar zit precies mijn zorg. We gaan dus gewoon verder op hetzelfde pad. Ondanks het feit dat inmiddels bekend is dat deze focus op de techniek één van de belangrijkste redenen is waarom Business Intelligence niet succesvol is geweest.

Hoezo is meer beter? Hoezo voegt het verzamelen van data uit allerlei ‘nieuwe’, vaak ongestructureerde bronnen (vanaf internet en social media) waarde toe? Hoezo moeten organisaties nog meer nieuwe externe databronnen aanboren terwijl ze nog niet eens in staat zijn om van de reeds aanwezige interne data fatsoenlijke managementinformatie te maken?
Ik zou mijn aandacht eerst steken in ‘Small Data’. Dat blijkt al lastig genoeg voor veel organisaties als ik kijk naar de kwaliteit (en kwantiteit) van de managementrapportages en dashboards. Ik stel vast dat daar nog een enorme hoeveelheid onbenut potentieel zit om waarde toe te voegen binnen besluitvormings- en prestatieverbeterprocessen.

De mogelijkheden om nieuwe databronnen aan te boren en het vermogen om met veel grotere datavolumes te interacteren zal bijna zeker tot nieuwe inzichten leiden. Mijn punt is dat die inzichten komen uit het brein van mensen die heel slim nadenken over het gebruik van data. En niet als vanzelf uit de Big Data tools die BI bedrijven ons willen verkopen.
De inzichten komen bovendrijven tijdens goed bedachte menselijke interactie met data, gebruik makend van statistische kennis en ondersteund door met name datavisualisatie tools. Deze combinatie zorgt ervoor dat het menselijk waarnemingsvermogen wordt vergroot waardoor we in staat zijn om een cijferbrij om te vormen tot betekenisvolle inzichten.
De cijferbrij uit de managementrapportage aan het begin van deze column laat pijnlijk duidelijk zien dat we nog een hele weg te gaan hebben. Ik pleit daarom voor meer MENS en minder Data.