De kracht van stilte
04 oktober 2024
•6 minuten
Uitgeroepen tot een van de beste dienstverleners van 2024!
Bekijk de MT1000Uitgeroepen tot een van de beste dienstverleners van 2024!
Bekijk de MT1000Afgelopen week wandelde Linde in stilte door de bergen van Albanië. Niet alleen, maar samen met vijf andere vrouwen. Toch heel erg op haarzelf, verbonden met haar eigen gedachten en gevoelens. En… een week lang zonder telefoon. Eén conclusie staat voor Linde als een paal boven water. Wat is stilte toch een ontzettend krachtig instrument. Of dat nu lopend is, omringt door prachtige bergen, met alle tijd om al je gedachten of gevoelens de revue te laten passeren en te kiezen welke je niet langer dienen. Of in het klein, in een gesprek kiezen om even niets te zeggen. Om zo de ander de ruimte te geven haar gedachte af te maken, haar plek te pakken of iets uit te spreken wat moeilijk is.
Aangezien het niet voor iedereen mogelijk is om een week op avontuur te gaan deelt Linde hier een aantal inzichten van haar reis. Rijp en groen door elkaar maar voor iedereen in te zetten.
Een week zonder telefoon is voor de meeste mensen een grote opgave. Maar herzien wanneer je hem wel en niet gebruikt kan iedereen. Tijdens mijn trip merkte ik dat ik de eerste twee dagen de neiging had om mijn telefoon te willen pakken op momenten dat ik even op mezelf wilde zijn. Even ‘nergens’ aan wilde denken. Maar hoe effectief is dat? Gaan de gedachten dan weg? Of verhul je ze onder een laagje informatie op je scherm? Nu ik geen mogelijkheid had ‘weg te vluchten’ achter het scherm moest ik een andere oplossing kiezen. Dat bleek minder moeilijk dan gedacht. Even bewust nadenken of voelen wat ik nodig had in dat moment. Even rusten, wat eten en het soms maar gewoon even laten voor wat het was. Wanneer gebruik jij je telefoon als afleiding? En waar beweeg je dan van weg?
Hoe vaak ervaar jij de stilte? Zelfs tijdens het sporten, reizen naar het werk, of het doen van de afwas luisteren de meeste mensen nog naar een podcast of muziek of bellen ze met iemand. Lekker multi tasken. Toch is de podcast in je eigen hoofd ook zeker de moeite waard om naar te luisteren. En bovendien, soms erg verrassend. Want neem je even de tijd om voorbij de gedachten aan actielijstjes, de boodschappen en dat lastige gesprek met je collega te komen. Dan volgt er de ruimte voor nieuwe ideeën, inzichten over jezelf en te maken keuzes. Bovendien geef je je brein de tijd om op te laden. Een korte stop van de eindeloze stroom aan informatie die het de hele dag te verwerken krijgt. Je zou je dus ook zomaar eens energieker kunnen voelen met een gezonde dosis stilte. Waar zou jij een moment van stilte in kunnen bouwen in je dagelijkse leven?
En dan kun je er ook nog eens goed gebruik van maken, van die stilte. Het is namelijk een mega krachtige interventie wanneer je in je werk iets voor elkaar wilt krijgen. Je argument op tafel leggen in een gesprek en het in een vervolgzin dan zelf deels ontkrachten. Je dilemma op tafel leggen en dan toch doorratelen waarom je wel snapt waarom de ander je niet kan helpen. Uit enthousiasme doorpraten en daardoor vergeten de ander om zijn mening te vragen en zo waardevolle input te missen. Uit ongemak maar een sociaal praatje beginnen omdat je de stilte moeilijk te verdragen vindt. We kennen allemaal wel momenten waarop we de stilte opvullen met ineffectieve woorden. Tegelijkertijd helpt het laten vallen van een stilte enorm. Want als jij de stilte niet opvult gaat je gesprekspartner dat doen. Die vindt stilte namelijk net zo ongemakkelijk. Geeft je stakeholder opeens toch een reactie op het dilemma waar jij al weken mee worstelt, of pakt die collega opeens toch een actie op waar jij normaal uit automatisme ja op zegt. Of, ook zo verwonderlijk, blijkt je gesprekspartner uiteindelijk toch precies het antwoord te geven op de vraag die jij in je hoofd had zonder dat je hem gesteld hebt. Gewoon door haar even uit te laten praten. Waar kun jij deze week eens een stilte laten vallen?
Een week lopen in stilte maakt ook bewuster van de woorden die je wel uitspreekt. In de momenten dat er wel gesproken werd vroeg ik me veel vaker af: Waarom vertel ik dit verhaal? Wie is daarmee gediend? En dat zouden we in onze dagelijkse praktijk allemaal best eens wat meer mogen doen. Want hoe vaak vallen we niet in herhaling. Willen we toch ook graag ons punt maken of een steentje bijdragen aan de sterke verhalen. Daar is natuurlijk een moment en plek voor. Maar in veel vergadersettings zouden we elkaar er best mee helpen eens wat vaker te kiezen om niets te zeggen. In welke vergadering ga jij volgende week eens wat minder zeggen?
Als laatst werd ik geïnspireerd door een opmerking die de begeleidster aan de start van de week maakte. We hadden elkaar net ontmoet en zaten een aantal uur in een busje op weg naar onze eerste plek overnachtingsplek. Wat doe je dan, in een busje vol nieuwe mensen? Dan gaan de meeste mensen vragen stellen: Waar kom je vandaan? Wat doe je voor werk? Heb je kinderen? Gelukkig stak de begeleidster daar een stokje voor, ongeveer met de volgende woorden: We zijn gewend dit soort vragen te stellen of hierover te vertellen. Maar daarmee zet je in deze nieuwe groep ook meteen een aantal verhalen over jezelf aan. Ben je direct weer die ondernemer, de moeder van dat jonge gezin, de stedeling die naar een dorp verhuisde. Bij die verhalen hoort ook gedrag, verwachtingen en reacties, van jezelf en van je luisteraar. Kun je die stukjes van jezelf ook eens een tijdje uitlaten? Of andere waarheden over jezelf wat meer ruimte geven? Of niet. En enkel praten in het hier en nu.
Ik vond het een verademing. Gewoon eens enkel te zijn in het moment. Geen verwachtingen scheppen door verhalen, maar elkaar leren kennen simpelweg door de manier waarop we met elkaar interacteerden. Welke verhalen breng jij in de wereld over jezelf? Waar dienen die verhalen voor? En welk verhaal zou je wel wat vaker kunnen delen? Ik wens je de komende tijd veel momentjes van stilte. En wil je eens sparren over wat de stilte jou brengt, of juist zou kunnen brengen? Neem dan contact op met Linde.