Leiderschap met ritme, gevoel en vertrouwen – geïnspireerd door flamenco

Huib was in Madrid en werd geïnspireerd door de Spaanse Flamenco. Hij schreef er deze blog over:

“Afgelopen week was ik in Madrid en bezocht ik een flamenco-show in het prachtige Villa Rosa. Wat ik daar zag, raakte me echt. De intensiteit van de muziek, het ritmisch klappen, de krachtige zang en de indrukwekkende danspatronen – alles klopte. Het was rauw, echt en meeslepend. Ik keek niet naar zomaar een voorstelling, maar werd meegenomen in hun passie en energie. 

Terwijl ik daar zat, viel me iets bijzonders op: hoe deze artiesten – ieder op zijn eigen vakgebied een meester – volledig met elkaar in verbinding stonden. Geen noot, geen stap, geen klap leek toevallig. Tegelijkertijd was duidelijk dat er ruimte was voor improvisatie, voor het inspelen op elkaar.

De lessen van flamenco voor leiderschap

1. Weten wanneer je leidt en wanneer je volgt
In flamenco is er een constant spel tussen leiden en volgen. Soms zet de gitarist (tocador)de toon en volgt de danser (bailaor/bailaora). Soms draait het om de danser en past de muziek zich aan. Goed leiderschap werkt net zo: het vraagt om timing en aanvoelen. Wanneer geef je richting? Wanneer laat je anderen het voortouw nemen?

2. Vrijheid binnen kaders
Flamenco kent vaste structuren – denk aan het ritme (compás) en de opbouw van een dans – maar binnen die kaders is volop ruimte voor expressie en improvisatie. In teams is het niet anders. Duidelijke kaders en doelen geven houvast, maar daarbinnen moet ruimte zijn voor individuele creativiteit en eigen invulling. Alleen dan ontstaat echte betrokkenheid en innovatie.

3. Vertrouwen en vakmanschap
Iedere artiest op het podium vertrouwt erop dat de ander zijn rol beheerst. Er is geen ruimte voor onzekerheid over de basisvaardigheden. In organisaties geldt hetzelfde: echte samenwerking ontstaat pas als iedereen zijn of haar expertise serieus neemt en inzet in het belang van het geheel.

4. Authenticiteit en emotie
Flamenco is puur. Geen gemaakt perfect plaatje, maar echte emotie: vreugde, pijn, trots, verdriet. Ook in leiderschap gaat het steeds meer om authenticiteit. Mensen willen geen perfecte leider – ze willen iemand die echt is, die gevoelens durft te tonen en daardoor ruimte maakt voor verbinding.

5. Ritme en flow
Flamenco draait om ritme, om timing, om het vinden van een gezamenlijke flow. Dat vraagt om luisteren, aanpassen, en weten wanneer je moet versnellen of vertragen. Binnen teams is dit niet anders. Soms moet je als leider gas geven, soms juist vertragen om het geheel in balans te houden.

Tot slot

De flamenco-avond in Madrid liet me iets belangrijks zien: samenwerking van het hoogste niveau ontstaat niet door controle of instructies, maar door vertrouwen, vakmanschap, ruimte en verbinding.
Als leiders en teams leren ‘dansen’ zoals in de flamenco – soms leidend, soms volgend, altijd in verbinding met elkaar – dan ontstaat er iets bijzonders. Iets dat niet alleen werkt, maar dat ook echt raakt.”