Duurzame Sint

Van de week werd ik verrast.
Ik zat heerlijk een sigaartje te roken.
Stond hij ineens voor mijn buro die gast,
en werd mijn gemijmer onderbroken.

Het was een groene Piet.
We hebben ze nu in alle kleuren.
Maar deze kende ik nog niet,
ik was benieuwd naar wat er zou gebeuren.

Het groene Pietje keek met afgrijzen,
in de richting van mijn sigaar.
Dat deed mijn wenkbrauwen rijzen,
maar ik zei: “spreekt u maar”.

“Sint”, begon hij niet erg op zijn gemak,
“graag uw aandacht voor een belangrijke zaak”.
Hij haalde een document uit zijn zak.
“Wij hebben, vind ik, een belangrijke taak”.

Hij begon enthousiast te declameren,
over het milieu en onze ecologische footprint.
Dat we moeten helpen het tij te keren,
en over een betere wereld voor het kind.

“Straks hoeven we in Nederland,
alleen nog maar naar de Veluwe en Vaals te gaan.
Dat zijn door de opwarming dan onderhand,
de enige plaatsen die nog boven water staan.”

Het groene Pietje keek me nu recht aan.
Ik moet zeggen dat hij me had geraakt.
Hij zei: “we moeten tot actie over gaan.
En ik heb alvast een plan gemaakt.”

“Sinterklaas is een voorbeeld voor velen,
wij kunnen laten zien hoe het ook duurzaam kan.
Wij gaan onze ideeën en inspiratie delen,
met heel onze achterban.”

Ik werd nu ook steeds meer enthousiast.
Onze ideeën vlogen heen en weer.
Hoe wordt het milieu minder belast?
Cadeaus zonder plastic,  batterijen en zo nog veel meer.

Plots stopte mijn groene Piet.
Aarzelend zei hij; “Ook de stoomboot moet er aan.”
Auw, dat deed me veel verdriet.
Maar uiteindelijk ben ik akkoord gegaan.

Nog één keer keek Piet zonder genade,
veelzeggend naar mijn sigaar.
“Oké, ik rook ze voortaan alleen nog van chocolade!”
Een leugentje om bestwil, zeg ik dan maar 😉 .